Nazioarteko merkataritzako arauak aldatzea

Europar Batasuna elikagaien munduko inportatzaile eta esportatzaile handiena da. Aldi berean, Europako nekazaritza-ekoizleek beren ekoizpen-kostuak baino merkeagoak diren nekazaritza-prezioei aurre egiten diete, eta garapen bidean dauden herrialdeetako ekoizleek, berriz, inportazioen lehia desleiala jasaten dute, merkaturatzea oztopatzen dutenak.

 

Lehenik eta behin, zalantzan jartzen dira nazioarteko nekazaritza-merkataritzaren egungo arauak, MMAren 1994ko akordioetan sartutako Nekazaritzari buruzko Akordioarenak. Eskualdeetako Europako Komiteak (EL) martxoaren 8an Bruselan antolatutako konferentziak gai hori eztabaidatu zuen akademia- eta nekazaritza-munduko adituekin eta Batzordeko eta Europako Parlamentuko ordezkari instituzionalekin.

Nazioarteko merkataritzak gure landa-lurraldeetan gaur egun dituen arauen ondorioak gogoraraztean, Christophe Clergeau (FR/PSE), Loirako Herrialdeen Eskualde Batzarreko kide eta ELko Natur Baliabideen Batzordeko lehendakariordeak, EBri, munduko lehen elikagai-ekoizleari, eskatu zion sakoneko eztabaida bat has zezala arau horiei buruz, nazioarteko merkataritza bidezkoagoa eta solidarioagoa ezar zezan, Europako lurralde guztietan nekazaritzari eta bertako kideei eutsiko ziela bermatzeko.

Olivier De Schutter jaunak, Elikadura Sistema Jasangarrietako Adituen Nazioarteko Paneleko (IPES-food) presidentekideak, politikariak animatu zituen «nekazaritzako produktuen aldaketa askearen eta protekzionismoaren arteko alternatiba bitarra alde batera uztera»: «Benetan hartzen badugu garapenaren aldeko politiken koherentziaren beharra, eta merkataritzako itun eta politiken edukia bidezko merkataritza definitzen duten gizarte- eta ingurumen-arauekin lerrokatzen badugu, horrek giza garapenerako balio izango du».

Marie Heubuch (DE/Verdes-ALE) Europako Parlamentuko Panafrikar Parlamentuarekiko harremanetarako ordezkaritzaren presidenteordearentzat, beharrezkoa da merkataritza-politika birbideratzea: EBk anbizio handiko arau sozialak eta ingurumenekoak izango dituen alde anitzeko merkataritza-sistema bat eraikitzeko ardura hartu behar du. Nekazaritza-politika esportaziorantz bideratu beharrean, nekazaritza-ustiategi agroekologikoak sistematikoki lagundu behar dira, baita EBko eskualdeetako zirkuitu ekonomikoak eta herrialde elkartuak ere.

Marie Arenak (BE/PSE), nazioarteko merkataritzak eta Europar Batasuneko merkataritza-politikek munduko balio-kateetan dituzten ondorioei buruzko Europako Parlamentuko txostengileak, honako hau adierazi zuen: “MMAren arauak berrikusi behar ditugu, bidezkoagoak izan daitezen. Baina ez da nahikoa MMArekin. Izan ere, orain arte ez ziren kontuan hartu nekazaritzaren gizarte- eta ingurumen-dimentsioak. MMAren, Merkataritza eta Garapenari buruzko Nazio Batuen Biltzarraren (UNCTAD) eta FAOren arteko lankidetza estuaren alde egiten dut, Estatuen eta tokiko komunitateen orientabideak eta beharrak errespetatuko dituen elikadura- eta nekazaritza-politika garatzeko».

Ibrahim Coulibaly Maliko Nekazari Erakundeen Koordinazio Nazionaleko (CNOP) presidentearen ustez, «nahitaezko liberalizazio-politikek eta ondorengo merkataritza libreko akordioek nekazari afrikarren etsipena eta gazteak sektore horrekiko interesik eza eragin dute, eta azkenean Europara emigratu dute edo artzain makilak edo aitzurra kalashnikovsekin aldatu dituzte eta beren herrialdearen aurka matxinatu dira. Iritsi da unea adimen kolektiboa berreskuratzeko eta benetako aukera emateko guztioi segurtasunean bizi nahi duen mundu baterako».

Informazio gehigarria:

Eskualdeetako Komitearen irizpenak, «La PAC después de 2020» eta «Regulación de la volatilidad de los precios agrícolas» gaiei buruz.

Eskualdeetako Europako Komitea

Eskualdeetako Europako Komitea EBko batzarra da, eta hogeita zortzi estatu kideetako eskualdeetako eta tokiko ordezkariek osatzen dute. 1994an sortu zen, Maastrichteko Tratatuari jarraiki, eta bere egitekoa da eskualdeetako eta tokiko erakundeei EBren erabakitze-prozesuan parte harraraztea eta Batasunaren politikei buruzko informazioa ematea. Europako Parlamentuak, Kontseiluak eta Europako Batzordeak Komiteari kontsulta egiteko betebeharra dute, eskualdeei eta hiriei eragiten dieten eremu politikoetan. Eskualdeetako Europako Komitean parte hartzeko, bertako 350 kideek eta 350 ordezkoek hauteskunde-mandatu baten titular izan behar dute, edo erantzukizun politikoa izan behar dute beren eskualde edo hirietan hautatutako biltzar baten aurrean. Zure ordezkaritza nazionalari buruzko informazio gehiago nahi baduzu, sakatu hemen.