Greenpeace talde ekologistak "elikagaien iraultza"ren aldeko apustua egin du
"egungo sistema bideraezina" suntsituko duena, elikadura iraunkorreko eredu baten alde. "Bidezko elikadura-iraultza osasungarri eta jasangarri" baten aldeko sinadurak biltzen hasi da, "ekoizleak eta kontsumitzaileak, ingurumena eta etorkizuna zainduko dituena".

Greenpeacek bere buruari galdetzen dio nola, "ingurumen-larrialdi betean, krisi klimatiko galantarekin eta biodibertsitatea aurrekaririk gabeko erritmoan galduz", gure elikagaien ekoizpen eta kontsumo ereduari eutsi dakiokeen planeta kaltetzen jarraitu gabe.

Erantzuna argia da: "Elikagaien iraultza bidezkoa, osasungarria eta iraunkorra". "Elikadura-trantsizio" hori sortzeko, talde ekologistaren iritziz, "borondatea, politika publikoetan eta finantzaketan eraldaketa sakona eta inplikatutako sektore guztiekiko lankidetza estua" behar dira. "Ekoizleak eta kontsumitzaileak, ingurumena eta etorkizuna zainduko dituen" eredu baten alde egiten du.

Horretarako, neurri hauek martxan jartzeko eskatu du Greenpeacek:

1. Nekazaritza-ekoizpen ekologikorako erabateko trantsizioa erraztuko duten politikak ezartzea, gutxienez % 25 2030erako eta % 100 2050erako. Hori ekoizpen-sektore guztietan egin behar da, eta aurrekontu-funts propioa izan behar du.

2. Trantsizio proteiko baten aldeko apustua egitea, planeta-osasuneko dieta sustatuz eta onartuz. Horretarako, beharrezkoa da lekaleen eta landare-jatorriko elikagaien ekoizpena eta kontsumoa handitzea.

3. Abeltzaintza industriala eta haren makrogranjak uztea. Abeltzaintzako Plan Estrategikoa (GEP) garatzea, eskualde bakoitzerako gehieneko abere-zama zehazteko eta etxola intentsiboa 2030ean % 50 gutxiago izateko eta 2050ean erabat ezabatzeko. Plan horrek abeltzaintza-sektorean bidezko trantsizioa bermatu behar du, inor atzean utzi gabe.

4. Akuikultura industriala ezabatzea (itsas makrogranjak). Ingurumen-inpaktu txikiko eta gizarte-balio handiko arrantzaren aldeko apustua egitea. Arrantza Politika Bateratuaren 17. artikuluan lan egitea kuotak esleitzeko itsas ekosistemen eta tokiko populazioen mesedetan. Arrantza industriala ezabatzea eta arte iraunkorrak bultzatzea. Itsasoan % 10eko babes zorrotza ziurtatzea.

5. Elikagai jasangarrientzako zentro alternatiboak bultzatzea, hala nola «food hubs» eta merkatu agroekologikoak. Etiketatze argiko produktuak, hirietako erosketa publikoak, laguntza-politikak eta bidezko prezioak lehenestea.

6. Ingurumen-dirulaguntza kaltegarriak amaitzea. Ingurumena suntsitzen duten industria handientzako dirulaguntzak ezabatzea, gure mugen barruan zein kanpoan. Elikagaien trantsizioa sustatzen duten enpresei laguntzea.

7. Modu iraunkorrean ekoizten dutenei edo eredu horretara igarotzen direnei lurretarako eta uretarako lehentasunezko sarbidea ziurtatzea.

8. Enplegu bidezkoa eta duina sortzea, belaunaldien arteko erreleboa sustatzea eta emakumea landan eta itsasoan integratzea. Horretarako ekonomia-, hezkuntza- eta lege-politikak ezartzea. Berdintasun-politikak eta familia eta familia bateragarri egiteko politikak gauzatzea, belaunaldi berriak nekazaritzan eta itsas munduan sar daitezen.

9. Elikagaiak alferrik ez galtzea. Estatu osoan ekoizleak harremanetan jartzeko estatu mailako oinarri bat sortzea, intsumoak aprobetxatzeko eta ekoizpena planifikatzeko. Datu zehatzagoak behar dira elikadura-horniduraren katean izandako galeren jatorriari, garrantziari eta arrazoiei buruz.

10. Gobernantza parte-hartzailea sortzea. Garrantzitsua da elikagaien trantsiziorako sareak sortzea bultzatuko duten baliabideak eta politika publikoak antolatzea, elikadura beste politika batzuetan integratuz, hala nola kliman, etxebizitzan, garraioan eta osasunean. Eta, horrela, herritarren artean elikadura-subiranotasuna sustatzea.